Podatki w Hiszpanii

Zgodnie z artykułem 31 Konstytucji Hiszpanii każdy obywatel ma obowiązek uiszczania podatków, z kolei artykuł 133 w ustępie 1 stanowi, że w pierwszej kolejności władztwo ustanawiania podatków należy do państwa, w drugiej kolejności – do Wspólnot Autonomicznych i władz lokalnych. Warto pamiętać, że Wspólnoty Autonomiczne mają prawo do ustanawiania i pobierania podatków, jednak zgodnie z artykułem 6 ustawy o finansowaniu Wspólnot Autonomicznych (LOFCA – Ley Orgánica de Financiación de las Comunidades Autónomas) podatki nakładane przez Wspólnoty Autonomiczne nie mogą dotyczyć przedmiotu opodatkowania podatkami państwowymi.

W hiszpańskim systemie podatkowym wyróżnia się, podobnie jak w systemie polskim, podatki bezpośrednie i pośrednie. Podatki bezpośrednie to takie, które bezpośrednio obciążają podatnika, stanowiąc jego koszt. Do podatków bezpośrednich należą: podatek od dochodów osób fizycznych, podatek od spółek, podatek od majątku, podatek od dziedziczenia i darowizn. Natomiast podatki pośrednie zawarte są w cenie dóbr i usług, które podatnik nabywa. Podatkiem pośrednim jest podatek od wartości dodanej (VAT) oraz podatek od przeniesienia własności i czynności cywilnoprawnych.

W niniejszym artykule przedstawimy Państwu najważniejsze podatki w Hiszpanii.

Podatek dochodowy od osób fizycznych (IRPF – Impuesto sobre la Renta de las Personas Físicas)

Podatek dochodowy obejmuje wszystkie rodzaje dochodów, m.in. z pracy, kapitału oraz działalności gospodarczej. IRPF ma charakter progresywny i składa się ze stawki ogólnej oraz stawki regionalnej, która może różnić się w zależności od Wspólnoty Autonomicznej, w której podatnik ma miejsce zamieszkania.

Stawki regionalne podane w tabeli są przykładowe.

Aby obliczyć rzeczywiste obciążenie podatkowe, należy zastosować stawki obowiązujące w danej wspólnocie autonomicznej, które podajemy poniżej.

Andaluzja (IRPF 2025)

Katalonia (IRPF 2025)

Wspólnota Walencji (IRPF 2025)

Madryt (IRPF 2025)

Podatek od dochodu nierezydentów (IRNR – Impuesto sobre la Renta de no Residentes)

Podatek od dochodu osób fizycznych obejmuje także podatek dochodowy od nierezydentów, czyli osób, które przebywają na terenie Hiszpanii przez okres krótszy niż 183 dni w roku i uiszczają podatek dochodowy w ramach ograniczonego podatku dochodowego – tylko od dochodów osiąganych w Hiszpanii. Stawka podatkowa dla nierezydentów jest stała i wynosi 24% dla podstawy nieprzekraczającej 60 000 € lub 45% w przypadku, gdy podstawa ta jest równa lub przekracza kwotę 60 000 €, natomiast w przypadku, gdy nierezydent jest obywatelem jednego z państw członkowskich Unii Europejskiej – 19%.

Podatek od spółek (IS – Impuesto sobre Sociedades).

Podatek od spółek w Hiszpanii (Impuesto sobre Sociedades) to podstawowy element, który powinien mieć na uwadze każdy przedsiębiorca z Polski planujący wejście na tamtejszy rynek. Jest to podatek nakładany na dochody spółek mających rezydencję podatkową w Hiszpanii, czyli tych utworzonych zgodnie z hiszpańskim prawem lub posiadających tam ośrodek zarządzania. Dla większości firm obowiązuje jednolita stawka 25%, która czyni hiszpański system stosunkowo przewidywalnym. W przypadku spółek nowo utworzonych możliwe jest jednak skorzystanie z preferencyjnej stawki 15% w dwóch pierwszych latach osiągania dochodu, co może stanowić realne wsparcie przy rozpoczęciu działalności.

Dla przedsiębiorców prowadzących mniejszą działalność przewidziano dodatkowe ułatwienia – firmy o ograniczonej skali działania mogą korzystać z niższych stawek proporcjonalnych do swojej wielkości. W Hiszpanii istnieją też specjalne reżimy podatkowe, które w wybranych regionach umożliwiają stosowanie jeszcze niższych stawek, takich jak atrakcyjny dla inwestorów system na Wyspach Kanaryjskich. Równocześnie należy pamiętać, że niezależnie od osiągniętych wyników finansowych obowiązek złożenia deklaracji podatkowej co roku dotyczy wszystkich spółek.

Podatek VAT (IVA – Impuesto sobre el Valor Añadido)

W Hiszpanii podstawowa stawka podatku VAT wynosi 21% i obejmuje większość towarów oraz usług dostępnych na rynku. System przewiduje jednak również dwie obniżone stawki: 10% oraz 4%. Stawkę 10% stosuje się m.in. do usług hotelowych, gastronomicznych, kulturalnych, a także do niektórych produktów żywnościowych i części usług związanych z budownictwem mieszkaniowym. Najniższa stawka, czyli 4%, dotyczy podstawowych artykułów spożywczych, takich jak chleb, mleko, sery, owoce czy warzywa, a także książek, gazet oraz wybranych usług o znaczeniu społecznym.

Hiszpański system VAT przewiduje również szereg zwolnień, obejmujących m.in. usługi medyczne, edukacyjne, finansowe i ubezpieczeniowe. Co istotne, klasyczny VAT nie funkcjonuje na Wyspach Kanaryjskich oraz w miastach Ceuta i Melilla. Na tych obszarach obowiązują odrębne systemy podatkowe, takie jak kanaryjski podatek pośredni IGIC czy lokalne podatki od produkcji, usług i importu, które zastępują tradycyjny podatek VAT. Dzięki temu obciążenia podatkowe w tych regionach często okazują się niższe niż w pozostałej części kraju.

Jeśli prowadzisz działalność gospodarczą i planujesz świadczenie usług lub sprzedaż produktów w Hiszpanii, warto uwzględnić różnice w stawkach oraz wyłączeniach, aby prawidłowo rozliczać VAT i uniknąć niepotrzebnych komplikacji.

Podatek od przeniesienia własności i czynności cywilnoprawnych (ITP y AJD – Impuesto sobre Transmisiones Patrimoniales y Actos Jurídicos Documentados).

Podatek ITP dotyczy przede wszystkim zakupu nieruchomości na rynku wtórnym — czyli zakupu od osoby fizycznej lub poprzez pośrednika, gdy nieruchomość nie jest nową inwestycją realizowaną przez dewelopera. Przy nabyciu nieruchomości nowej (pierwotnej) zwykle stosuje się podatek VAT, natomiast ITP staje się obowiązkiem kupującego w przypadku rynku wtórnego.
Wysokość stawki ITP zależy od wspólnoty autonomicznej, w której znajduje się nieruchomość, i najczęściej mieści się w przedziale około 6 %-13 %, choć konkretna stawka może być wyższa lub niższa w zależności od regionu.

Natomiast podatek AJD obejmuje czynności prawne, które są dokumentowane oficjalnym aktem notarialnym lub wpisem do odpowiedniego rejestru (np. Rejestru Nieruchomości, Handlowego itp.). Obowiązek podatkowy powstaje w momencie wykonania takiej czynności — np. podpisania aktu notarialnego. W zakresie AJD wyróżnia się dwa rodzaje opłat: stałą oraz zmienną. Opłata stała może dotyczyć np. opieczętowanego papieru używanego w dokumencie. Opłata zmienna zależy od wartości czynności i zwykle wynosi 0,5 %-1,5% lub więcej w zależności od wspólnoty autonomicznej. Regionalne regulacje mogą przewidywać różne stawki oraz progi wejścia.

Warto pamiętać, że na wysokość podatków w Hiszpanii mają wpływ również dodatkowe czynniki, ponadto hiszpański ustawodawca wprowadza często ulgi oraz bonifikaty, dzięki którym ostateczna wysokość zobowiązania podatkowego może być niższa od podanych w artykule, dlatego zachęcamy do skorzystania z indywidualnej konsultacji z hiszpańskim adwokatem.

Ostatnia aktualizacja: listopad 2025 r.